Το πλην του να είσαι

Λοιπόν θα σου πω κάτι που μου συνέβει κάποιον καιρό.
Είχα που λες μια σβούρα, ξέρεις από αυτές τις ξύλινες,τις παιδικές μωρέ...
αυτή που λες η σβούρα, δεν γυρνούσε ποτέ και για κανένα λόγο,
θυμάμαι τον εαυτό μου μικρό να εκνευρίζεται τόσο πολύ
την γύρναγα, την ξαναγύρναγα ούρλιαζα σαν κακός μπαμπάς από πάνω της μα ούτε μια στροφή δεν έπερνε. Την αποκήρυξα λοιπόν πετώντας την στα σκοτάδια της ντουλάπας μου.
Ωρίμασα κάπως και την έβγαλα πάλι στο φως ζητώντας  εξηγήσεις για την απαράδεκτη συμπεριφορά της.
Χαμογέλασε πικρά και μου είπε πως δεν έχει πόδια.