Κυριακή 24 Ιουλίου 2011

Δειλ

Βούλιαξε ο θολωτός πέπλος του εσώτερου
στις σταχτοπράσινες στέπες
και τις ευγενικές ματιές της βελανιδιάς.
Έγειρε ο πορτοκαλεώνας μα κράτησα την τελευταία θέρμη του
για να χω φλόγα στα σκοτάδια,
να λέω πως οι σκιές από μένα είναι παρμένες.
Μα σαν δε βρήκα όγκους στα επίπεδα να φέξω
σφεντόνισα τα μάτια μου στο γυναικείο πρόσωπο,
είναι σκαμμένο, γεμάτο ορυχεία που ξεβράζουν το ασήμι.
Ύστερα δάκρυζε αγιάζι, γιασεμί, μελάνι.
Και ότι άλλο μελιχρό έχει η νύχτα να προσφέρει

6/5/09

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2011

Είμαι ένα τόπι
και τα παιδιά με παίζουνε στην πυλωτή .
Πίσω-μπρος, αλητεύω με προστάγματα
στις κλωτσιές τους αντηχεί
η βαρβαρότητα της πράξης
Είμαι ο πρησμένος φύλακας των ήχων.
Ήχοι που ήθελαν να γίνουν ουρλιαχτό
να κρεμαστούν στα σύννεφα
μετέωροι και γυμνοί
Πόσο τους τρόμαζε η αγχόνη!
-Το Φ το ανάποδο δεν είναι τίποτα άλλο
απ' το μουρμουρητό του αέρα
το πέταγμα της φυσαλίδας στον ήλιο με τις πέρλες.
Πέρα απο την πυλωτή γλυκοκοιτάζει η συνάντηση 

Ένα τοσοδούλι σάλτο θέλει.
 

Αντιστοιχίες

Στο μάθημα της βιολογίας έμαθα για τους αποικοδομητές 
Σήμερα είδα έναν άνθρωπο να ψαχουλεύει  για ζωή

Σιωπής ανάγκη

Είναι ξερά τα γράμματά μου
ειδικά αυτό το ψ.
Στον ανήφορο πάντα μου σχίζει το λαιμό
και τα φύλλα κοκκινίζουν.
Εσύ όμως έβλεπες  βουκαμβίλιες