Είμαι πολύ βαρύς και στο στομάχι μου
γεννιέται ο Βάκχος έλικας
τουρτουρίζω στα δάχτυλα μου
και χτυπάνε στα ξεχασμένα
Ήμουν μικρός όταν είδα τη σφαγή
Θυμάμαι που ξαγκίστρωσα
το αυτί από το κεφάλι μου
το έριξα κοντά σε ένα μισοφαγωμένο βατράχι
οι δυο κίτρινες τελείες του
κοιτούσαν
το ασήμι στο ταβάνι
και το πλαστικό τρενάκι
έφευγε
με τα πόδια του
και όταν περπάτησε το αυτί
στον προκάτοχο του
σφύριξε προσευχές
τούτη η ανωμαλία έκανε να χάσω τις αισθήσεις μου
ξυπνάω ιδρωμένος
το αλάτι ακόμα με σκάβει
μα τι συμβαίνει, έχω γεμίσει ατέλειες
απογοητευμένος ο πρώτος
ο Α και ο Ω
ο Ηγέτης
Ο πρόγονος
ο πατερας
ξεφυσά δίπλα μου δυνατά
και φτάνω κάπου εκεί κοντά
το κουρέλι του φονιά
να μαζεύω ότι στάζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου